به گزارش مشرق، برنامه‌های تلویزیونی در سراسر جهان بیننده خاص خود را دارند. منتهی برنامه‌هایی که هم سرگرم کننده باشند، هم آموزنده. استفاده از عنصر طنز می‌تواند به موفقیت هر مجموعه‌ای کمک کند، حتی فیلم‌های مستند.
در صدا و سیما کمتر چنین برنامه‌هایی به چشم می‌خورد، آنچه به عنوان طنز می‌خواهند به خورد مردم دهند، در این قالب نگنجیده، بلکه به دست انداز هزل و هجو می‌افتند. برنامه «قند پهلو» با توجه به ساختار برنامه که بر پایه طنز و به خصوص طنز منظوم نهاده شده بود، قابل توجه بود، برای همین بینندگان خوبی را جذب خود کرد. سری اول این برنامه برای مخاطب جالب بود. در حقیقت آنان یک حرکت جدیدی را شاهد بودند. مجری برنامه که خود در عرصه طنز فعال است و چند سالی است کسوت مجری گری به تن کرده. داوران هم اشخاص شناخته شده‌ای در جامعه هستند، یکی شاعری که در عرصه شعر طنز و جدی فعال است، دیگری هم دستی در شعر دارد، اما مهر مجری بر پیشانی دارد.
جمع کردن شاعران طنزپرداز از چهار گوشه کشور و رقابت آنان در عرصه طنز، به خودی خود جالب توجه بود. مردم هم «قند پهلو» را دنبال کردند. همین استقبال مردم باعث شد تا ادامه پیدا کند. این برنامه چند ایراد مهم دارد، اولین ایراد مهم و اساسی این است که داوران مدام از طنز صحبت می‌کنند، اما هرگز به بیننده انتقال نمی‌دهند که شعر طنز باید چگونه شعری باشد، فقط در داوری به این بسنده می‌کنند که شعر از آن طنزی که ما انتظارش را داشتیم فاصله داشت! کدام طنز؟ شما که هرگز نگفته و نمی‌توانید بگویید طنز خوب کدام است. نهایت اینکه فاکتورهایی را اعلام می‌کنید، اما در عمل چگونه آن را نشان داده‌اید؟ تنها ایراد واضحی که از اشعار سروده شده گرفته می‌شود، عیوب وزنی است که به جاست، اما دیده می‌شود که برخی از اشعار از لحاظ وزنی دچار مشکل هستند، اما داوران به روی خود نمی‌آورند.
معیار طنز در این برنامه چه بود؟ چه شاخصه‌هایی مشخص شده بود؟ مخاطب و شرکت کننده باید از کجا تشخیص می‌داد، طنز مورد نظر شما چیست! مخاطبان طبایع مختلف دارند، گروهی از یک چیز لذت می‌برند، گروهی از چیز دیگر. معیار لذت بردن و خندیدن، ما و شما نیستیم، مخاطبان هستند. یکی از داوران با شوخی‌های گاه بی‌مزه و تکراری خود واقعا روی مخ مخاطب رژه می‌رفت! اگر حرفی برای گفتن نیست نباید گفته شود. پخش افکت خنده که موجب با مزه شدن گفتار بی‌مزه نمی‌شود! واقعا جای تعجب داشت، برخی از اشعاری که از طنز تهی بودند از داوران نمره بالا می‌گرفتند و اشعاری که دارای طنز بودند، نمره پایین! این نشانه چیست؟ خدای نکرده طرفداری از یک شاعر یا اعمال سلیقه؟ که البته هر دوی آن غلط است. متاسفانه برنامه ویژه عید که قرار بود با حضور مهمانان خارجی فارسی زبان از کیفیت بالاتری برخوردار باشد، بسیار ضعیف‌تر از برنامه‌های قبلی بود و داوری‌ها هم که...
در صدا و سیما کمتر چنین برنامه‌هایی به چشم می‌خورد، آنچه به عنوان طنز می‌خواهند به خورد مردم دهند، در این قالب نگنجیده، بلکه به دست انداز هزل و هجو می‌افتند. برنامه «قند پهلو» با توجه به ساختار برنامه که بر پایه طنز و به خصوص طنز منظوم نهاده شده بود، قابل توجه بود، برای همین بینندگان خوبی را جذب خود کرد. سری اول این برنامه برای مخاطب جالب بود. در حقیقت آنان یک حرکت جدیدی را شاهد بودند. مجری برنامه که خود در عرصه طنز فعال است و چند سالی است کسوت مجری گری به تن کرده. داوران هم اشخاص شناخته شده‌ای در جامعه هستند، یکی شاعری که در عرصه شعر طنز و جدی فعال است، دیگری هم دستی در شعر دارد، اما مهر مجری بر پیشانی دارد.
جمع کردن شاعران طنزپرداز از چهار گوشه کشور و رقابت آنان در عرصه طنز، به خودی خود جالب توجه بود. مردم هم «قند پهلو» را دنبال کردند. همین استقبال مردم باعث شد تا ادامه پیدا کند. این برنامه چند ایراد مهم دارد، اولین ایراد مهم و اساسی این است که داوران مدام از طنز صحبت می‌کنند، اما هرگز به بیننده انتقال نمی‌دهند که شعر طنز باید چگونه شعری باشد، فقط در داوری به این بسنده می‌کنند که شعر از آن طنزی که ما انتظارش را داشتیم فاصله داشت! کدام طنز؟ شما که هرگز نگفته و نمی‌توانید بگویید طنز خوب کدام است. نهایت اینکه فاکتورهایی را اعلام می‌کنید، اما در عمل چگونه آن را نشان داده‌اید؟ تنها ایراد واضحی که از اشعار سروده شده گرفته می‌شود، عیوب وزنی است که به جاست، اما دیده می‌شود که برخی از اشعار از لحاظ وزنی دچار مشکل هستند، اما داوران به روی خود نمی‌آورند.
معیار طنز در این برنامه چه بود؟ چه شاخصه‌هایی مشخص شده بود؟ مخاطب و شرکت کننده باید از کجا تشخیص می‌داد، طنز مورد نظر شما چیست! مخاطبان طبایع مختلف دارند، گروهی از یک چیز لذت می‌برند، گروهی از چیز دیگر. معیار لذت بردن و خندیدن، ما و شما نیستیم، مخاطبان هستند. یکی از داوران با شوخی‌های گاه بی‌مزه و تکراری خود واقعا روی مخ مخاطب رژه می‌رفت! اگر حرفی برای گفتن نیست نباید گفته شود. پخش افکت خنده که موجب با مزه شدن گفتار بی‌مزه نمی‌شود! واقعا جای تعجب داشت، برخی از اشعاری که از طنز تهی بودند از داوران نمره بالا می‌گرفتند و اشعاری که دارای طنز بودند، نمره پایین! این نشانه چیست؟ خدای نکرده طرفداری از یک شاعر یا اعمال سلیقه؟ که البته هر دوی آن غلط است. متاسفانه برنامه ویژه عید که قرار بود با حضور مهمانان خارجی فارسی زبان از کیفیت بالاتری برخوردار باشد، بسیار ضعیف‌تر از برنامه‌های قبلی بود و داوری‌ها هم که...
مجری و داوران برنامه این را بدانند که افرادی نظیر حقیر نیز از دور دستی بر آتش شعر داشته و داریم. بنابراین می‌توانیم به قول خود داوران سره را از ناسره تشخیص دهیم. در هر دوره از کیفیت اشعار کاسته و بر زمان آن افزوده شد. چنین برنامه‌ای باید واقعا «قند پهلو» باشد، نه چند پهلو. هر برنامه باید از برنامه‌های قبل بهتر باشد، اما در کشور ما برعکس است، یعنی هر برنامه از برنامه‌های قبل ضعیف‌تر از کار در می‌آید! خدا آخر و عاقبت مخاطبان را با آخرین «قند پهلو» به خیر کند!
منبع: بانی فیلم
